W górę i w dół
W rytm coraz szybciej bijącego serca. Cenę wysiłku, jaki trzeba włożyć w zdobycie szczytu, rozumieją ci, którzy przynajmniej raz zostali nagrodzeni możliwością spojrzenia na świat z góry. Obok Krynicy-Zdroju wznosi się Jaworzyna (znana też jako Jaworzyna Krynicka) o wysokości 1114 m n.p.m., na którą można dotrzeć jednym z dwóch szlaków i z której rozpościera się panorama Tatr. Miasto otaczają również góra Krzyżowa i osławiona Góra Parkowa, która jest dla Krynicy-Zdroju tym, czym Gubałówka dla Zakopanego.

Białe szaleństwo
Na terenie gminy Krynica-Zdrój działa sześć stacji narciarskich. Swój śnieżny raj odnajdą tu zarówno osoby wprawione, jak i te, które chcą poczynić pierwsze szusy na nartach lub manewry na desce snowboardowej. To w Krynicy-Zdroju znajduje się jedna z najdłuższych oświetlonych tras narciarskich w Polsce, mierząca przeszło 2,6 km i rozpoczynająca się wysoko – na wierzchołku Jaworzyny.

Moc wód
Lecznicze właściwości krynickich źródeł były znane już w XVIII w. i w tym samym stuleciu potwierdzono je badaniami naukowymi. Pierwsza drewniana pijalnia wody mineralnej „Słotwinka” z 1806 r. jest dziś najstarszym obiektem budowlanym w mieście – można ją zobaczyć w parku Słotwińskim. Inne tego typu zabytki to m.in. Łazienki Borowinowe z 1881 r. i Stare Łazienki Mineralne z lat 1863–1866. Krynica-Zdrój jest obecnie dużym ośrodkiem lecznictwa uzdrowiskowego i sanatoryjnego. Z wykorzystaniem wód mineralnych leczy się tu m.in. choroby układu trawiennego, moczowego i układu krążenia.

Wille (jak) malowane
Wzniesione dla kuracjuszy w XIX i na początku XX w. odsłaniają swoje wdzięki przed spacerowiczami przemierzającymi należące do wizytowej części miasta Bulwary Dietla. Często drewniane, różnobarwne, o wdzięcznych nazwach, jak „Biała Róża”, „Biały Orzeł” czy „Węgierska Korona”, przyciągają wzrok i przywodzą na myśl czasy, gdy działały w nich pensjonaty będące tymczasowymi domami uzdrowiskowej śmietanki towarzyskiej.

W świecie sztuki naiwnej
To znaczy innej, lecz nie – gorszej. W willi „Romanówka” działa Muzeum Nikifora – łemkowskiego malarza prymitywisty, który w dwudziestoleciu międzywojennym pojawił się na krynickim rynku. Nie umiał płynnie czytać ani pisać, miał słaby słuch i dużą wadę wymowy. Żył w nędzy, na jedzenie zarabiał, sprzedając turystom tworzone – na kawałkach tektury czy skrawkach papieru – akwarele, na których uwieczniał okoliczne krajobrazy, wille, kościoły i samego siebie. Zwrócili na nie uwagę profesjonalni artyści i dzięki ich staraniom twórczość człowieka o wymyślonym nazwisku została doceniona w Polsce i na świecie.

A  teraz – odpocznij
W wyjątkowym miejscu. Hotel SPA Dr Irena Eris
Krynica Zdrój 12+ zapewnia relaks w otoczeniu przyrody. Należy przy tym do wciąż nielicznych obiektów zapraszających gości bez dzieci. Położony u stóp Jaworzyny Krynickiej, otoczony przez zalesione górskie pasma
daje wytchnienie od kakofonii miast i turystycznych kurortów. Można tu skorzystać z seansów relaksacyjnych w SPA, a także z luksusowych, indywidualnie dopasowanych zabiegów w Kosmetycznym Instytucie Dr Irena Eris.
O podniebienia gości dba szef restauracji Szósty Zmysł Janusz Myjak, który komponuje autorskie dania z produktów pochodzących m.in. od lokalnych dostawców.
Na wieczory, zwłaszcza te długie – jesienne i zimowe, poleca się Klub Relaks, oferujący np. grę w bilard i odprężenie w kąciku bibliotecznym.

Nazwa
Po łemkowsku Крениця (Krzenycze), po polsku obecnie Krynica-Zdrój. Nazwę tej miejscowości, od 1911 r. – miasta, kilkakrotnie przemianowywano. W 2002 r. ponownie otrzymała ona człon „Zdrój”, aby podkreślić jej uzdrowiskowy charakter i nie mylić z położoną na północy kraju Krynicą Morską. Tworzące ją słowa: „krynica” i „zdrój” są synonimami.